De Duivelse Spion: Canada

Canada plaatste zich voor het eerst sinds 1986 voor een wereldkampioenschap. Onder leiding van jonge krachten Davies, David en Buchanan wonnen ze zelfs de CONCACAF-kwalificatie voor de Verenigde Staten en Mexico. De Engelse coach Herdman overtuigde zijn groep dat ze zelfs het WK kunnen winnen als ze meegaan in zijn verhaal. Wat dat verhaal precies inhoudt, zochten wij voor u uit.

Jong, aanvallend geweld

Onder Herdman speelt Canada doorgaans vanuit een 3-4-3 opstelling, hoewel dat ook in een 4-4-2 kan veranderen tijdens de wedstrijd. Buchanan speelt net als bij Club Brugge als wingback, waar hij de volledige flank voor zich neemt. Door zijn individuele acties en creativiteit in de aanval, gecombineerd met een plichtsbewustheid in de verdediging vormt hij een interessant profiel voor club en land.

Alphonso Davies vervult wel een verschillende rol bij Canada dan in München. Herdman stelt hem hoger en meer naar binnen op, zodat hij zijn acties dichter bij het vijandelijke doel kan inzetten. Hierdoor kan hij gevaarlijk zijn bij counters, wat hij vanuit zijn linksbackpositie bij Bayern München niet is. Vooral tegen de verouderde Belgische verdediging kan hij op deze manier voor gevaar zorgen.

Samen met David en Larin vormt Davies een drietand vooraan. De combinatie van de dribbels van Davies, de diepgang van David en het scorend vermogen van Larin, de topschutter aller tijden, zorgen voor een gevaarlijke cocktail. Wanneer Davies een verdediger kan uitschakelen, moet een andere verdediger zijn positie verlaten. David profiteert optimaal van de ruimte in de rug van de verdediging, zoals hij vaak in de Ghelamco Arena heeft getoond.

Wanneer Davies niet op tijd fit geraakt voor de eerste wedstrijd tegen de Belgen, schuift Buchanan waarschijnlijk een rijtje hoger en neemt hij de positie van Davies in. Op de wingbackpositie wordt hij dan vervangen door de ervaren Hoilett of Laryea.

De spil voor de verdediging is Eustaquio. De opbouw verloopt meestal over hem, aangezien zijn kompaan op het middenveld, Piette, over minder voetballende kwaliteiten beschikt. De 39-jarige recordinternational Hutchinson probeert na een lange blessure op tijd fit te geraken voor het WK. Als hij kan starten zal hij waarschijnlijk de positie van Piette innemen of centraal achterin uitgespeeld worden. Op het middenveld is hij zeker welkom om lengte en kracht te brengen, wat bij Piette en Eustaquio ontbreekt.

Voetballend zwakke verdedigers

Canada beschikt aanvallend over heel wat jonge talenten, maar de verdedigers zijn van een veel lager niveau. Miller, Johnston en Laryea komen uit voor Canadese ploegen in de MLS, Vitoria en Adekugbe spelen voor laagvliegers in respectievelijk Portugal of Turkije. Deze verdedigers hebben wel de intentie om voetballend uit te verdedigen, maar wanneer ze in de problemen komen kiezen ze vrij snel voor een lange bal op Larin.

Bij deze lange ballen proberen Davies en David dichtbij Larin te staan om de tweede bal te winnen of in de rug van de verdediging te duiken wanneer Larin kan doorkoppen. Als Larin er alleen voor staat, probeert hij de bal bij te houden zodat de rest van de ploeg mee op kan schuiven.

Hoge druk: de sterkte en zwakte van Canada

Doordat de verdedigers technisch beperkt zijn, komen de meeste kansen van Canada niet voort uit een opbouw van achterin: Canada is vooral gevaarlijk in de omschakeling. Om op deze manier tot kansen te komen, probeert Canada zeer hoog op het veld de bal te heroveren of de tegenstander tot een lange bal te dwingen. Het daaropvolgende kopduel wordt vaak gewonnen door de fysiek sterke Miller en Vitoria.

Herdman is de enige coach in de geschiedenis die zowel de vrouwen- als de mannenploeg van een land leidde. Bij de vrouwen had hij één van de beste selecties ter wereld tot zijn beschikking en behaalde hij twee bronzen Olympische medailles. Hierdoor laat Herdman zijn ploegen hoog druk zetten om de tegenstander te proberen domineren. Zo wordt de keeper tot een lange bal gedwongen bij zijn uittrap doordat de Canadese spitsen de centrale verdedigers afdekken en de middenvelder, meestal Eustaquio, hoog doorschuift richting de verdedigende middenvelder.

Om tegen driemansverdedigingen zoals die van de Belgen alle centrale verdedigers onder druk te zetten, is veel lef nodig. Herdman deinst hier echter niet voor terug, zoals hij onder andere tegen Mexico bewees. Het Canadese middenveld moet in deze gevallen uiteraard mee opschuiven zodat er geen grote gaten vallen tussen de linies. Deze hoge druk dwingt de tegenstander meestal tot een lange bal, maar kan ook tot een hoge balrecuperatie leiden. Hierbij staan de drie snelle, getalenteerde aanvallers van Canada al dicht bij het doel van de tegenstander in een 3-tegen-3 situatie.

Bij druk tegen twee centrale verdedigers komt één van de drie aanvallers een beetje achteruit en naar binnen om het middenveld te versterken. Hierdoor schakelt de Canadese ploeg tussen een 3-4-3 en een 4-4-2 opstelling, zowel tijdens wedstrijden als tussen verschillende wedstrijden.

Deze hoge druk vormt tegelijkertijd het sterkste en zwakste punt van de Noord-Amerikanen. Doordat aanval en middenveld hoog opschuift, ontstaat veel ruimte voor de verdediging. Een speler zoals De Bruyne kan optimaal profiteren van deze zone tussen de linies. De Canadese verdedigers moeten stevig doordekken om weinig tijd aan de bal te laten wanneer de tegenstander toch tot in deze situatie weet te combineren.

Door deze hoge druk staan de Canadese verdedigers hoog op het veld, vaak zelfs bijna aan de middenlijn. De oude Vitoria heeft moeite met het verdedigen van zo’n grote ruimtes en is  kwetsbaar in de rug. Samen met Miller blinken ze vooral uit in duelkracht en kopbalsterkte, maar ze zijn ook onwendbaar en traag. Spelers met snelheid en diepgang, zoals Openda en Lukaku, kunnen hen waarschijnlijk meer pijn doen dan een spelers die veel in de bal komen zoals Hazard en Batshuayi.

De Canadezen leggen zeer veel intensiteit in hun wedstrijden. Doordat de Canadezen achterin onvoldoende technische bagage hebben en in balverlies steeds hoog druk zetten, gaat het spel veel op en neer. De vraag is of ze ook in de verzengende, Qatarese temperaturen dit hoog tempo negentig minuten lang kunnen volhouden.

Canada gaat zo op zoek naar hun eerste punt en doelpunt op een WK, maar zowel de spelers als de coach verklaarden al in meerdere interviews dat de ambitie zelfs tot in de finale reikt. De eerste wedstrijd tegen de Rode Duivels zal ons al een indicatie geven of het enthousiasme en het tactische plan voldoende is om de wereld te verbazen, of er toch te weinig kwaliteit in de selectie zit.

Beelden van Wyscout